Audrey Hepburn, Gregory Peck en Italië; dan hebben wij het natuurlijk over de filmklassieker Roman Holiday uit 1953. Een heerlijke zwart-witkomedie die je meeneemt naar het Rome van de 20e eeuw.
De jonge prinses Ann (Audrey Hepburn) bezoekt samen met haar gevolg de Europese hoofdsteden. Eenmaal op de ambassade in Rome aangekomen blijken alle formaliteiten en het schudden van handjes haar op te breken. Wanneer ze eenmaal in haar slaapkamer vertoeft, is ze zo over de toeren, dat de arts wordt opgeroepen en deze haar een slaapmiddel toedient. Ondanks het verdovende goedje in haar lichaam verzint Ann een plan om haar bedienden te ontlopen en het gebouw te verlaten; ver weg van al haar verplichtingen als prinses. Enigszins vermoeid belandt Ann op een muurtje ergens in het centrum van Rome, waar de jonge journalist Joe Bradley (Gregory Peck) haar vindt en het als zijn taak beschouwt de jonge vrouw naar huis te brengen. Ann, die echter totaal de weg kwijt is door het slaapmiddel, komt niet geloofwaardig over, wanneer ze Joe vertelt dat ze logeert op de ambassade. Hij besluit haar mee naar zijn huis te nemen, zodat ze daar haar roes kan uitslapen en de volgende dag weer naar ‘’echte’’ verblijfsplaats kan terugkeren.
De volgende dag verslaapt Joe zich, waardoor hij de geplande persconferentie van de prinses mist. Wanneer hij halsoverkop naar zijn werk vertrekt, verzint hij het plan om te doen alsof hij er tóch bij was. Hij vertelt zijn baas vrolijk allerlei leugens over hoe de conferentie was verlopen, zonder te weten dat hij zijn eigen graf graaft. Zijn werkgever heeft namelijk diezelfde ochtend nog in de krant gelezen dat de persconferentie was gecanceld, omdat de prinses onwel was. Wanneer Joe met de neus op de feiten wordt gedrukt, ziet hij in de krant de foto van de prinses, die wel heel erg veel lijkt op de jonge vrouw die hij gisteravond een dak boven haar hoofd bood. Hij belooft zijn werkgever een exclusief interview met de prinses voor in de krant, om zijn ontslag te voorkomen. Vanaf dat moment probeert Joe er alles aan te doen om het Ann zo leuk mogelijk te maken, tijdens haar verblijf in de stad Rome. Maar dan worden de twee verliefd en wordt alles een stukje gecompliceerder…
Het verhaal heeft een vrij voorspelbaar verloop, maar eindigt niet geheel naar tevredenheid voor de liefhebbers van de ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’-films. Toch heeft regisseur William Wyler met deze film bewezen een meester te zijn geweest in zijn vak. Het is niet erg storend dat de film geen kleuren bevat, want de beelden weten goed tot de verbeelding te spreken. Ook de acteurs, Audrey Hepburn en Gregory Peck, hebben een duidelijke chemie op het doek.
Actrice Audrey Hepburn (1929-1993) beleefde met deze film haar debuut en tevens grote doorbraak op het zwarte scherm. De film leverde haar in 1953 een Oscar, een BAFTA-award én een Golden Globe Award op voor beste vrouwelijke hoofdrol. Hierna volgde een enorme weg naar succes. Hepburn wordt beschouwd als een van de beroemdste filmactrices van de twintigste eeuw. Leuk weetje is dat de actrice een Nederlandse moeder had en daardoor onze taal uitstekend beheerste. In Roman Holiday is dit ook terug te horen wanneer prinses Ann kennismaakt met de pers na haar avontuur door het mooie Rome. Leuk om te weten is dat de film in zijn geheel is opgenomen in deze Italiaanse hoofdstad. Dit wordt ook aan het begin van de film verteld.
Even in het kort: een echte must see voor de Italiëliefhebber én de fans van de befaamde Audrey Hepburn.
Bekijk hier de trailer:
Leave A Reply