Dag 2: Een bezoek aan de Tremiti eilanden

Deze week ben ik te vinden in de regio Puglia. Elke dag schrijf ik een leuk artikel over wat ik gedaan en bezocht heb. Vandaag neem ik jullie mee naar de geweldige Tremiti eilanden, voor de kust van het plaatsje Termoli in het noorden van Puglia.

Na de tweede (korte) nacht zitten we om 07:00 met zn alle aan het ontbijt. We krijgen een heerlijke cappuccino en mogen kiezen uit een lekker ontbijtbuffet. We zijn zo vroeg wakker omdat het vanaf Foggia ongeveer een uur rijden is naar de haven van Termoli. Het is bijna 08:00 als iedereen klaar is met het her-inpakken van zijn of haar koffer en alles in het busje is geladen. Om de andere teams te laten zien hoe sportief de Sports&Nature groep is ontstond het idee om een early-in-the-morning-workout te doen en op film te zetten. Na het doen van een aantal jumping jacks en push-ups, wat overigens eindigde in meer lachen dan sporten, zetten we het filmpje online en wachten met plezier de reacties van de andere groepen af. Door het filmpje hebben we enigzins wat vertraging als we met de busjes aankomen bij de haven en op de ferry stappen. De overtocht met de boot duurt één uur, maar wat een wereld van verschil als je aankomt op het eiland San Nicola. Het water lijkt wel tien keer zo helder als waar we opstapte en het eiland geeft je gelijk een echt vakantiegevoel.

Aankomst bij San Nicola

De Tremiti eilanden bestaan uit een archipel van 5 eilanden, waarvan San Nicola het enige eiland is dat het hele jaar door is bewoond. Verder heb je de eilanden San Domino, Capraia, Cretaccio en Pianosa. De laatste drie eilanden zijn onbewoond en kennen veel groen. Rondom Capraia liggen veel grote rotsen en is 80 procent van het eiland bedekt met bomen of planten. De naam van het eiland is te danken aan de plant die er het meest te vinden is, de Capperaia. Oftewel de kappertjes. Op de eilanden Cretaccio en Pianosa is bijna niets te vinden. Een deel van Pianosa ligt bij onstuimig weer zelfs onder zeeniveau. Verder is de zee rondom de Tremiti eilanden uitgeroepen tot maritiem natuurreservaat in 1989.

San domino

Het is 10 uur ’s ochtend ’s als we aankomen op San Nicola en het is nu al 30 graden buiten. Vandaag belooft de warmste dag van de week te worden en dat komt goed uit als wij de halve dag in het water mogen liggen. De kleine haven van San Nicola is druk met mensen die net als wij van de ferry afkomen en de overstap naar San Domino niet willen missen. Het heldere water bij het kiezelstrand ziet er zo verleidelijk uit dat ik er naar toe spring zodra ik verneem dat de gids die ons op zou vangen iets later is. Ik trek mijn schoenen uit en sta daar in het heldere blauwe water naar mijn tenen te staren. De kiezels doen pijn onder mijn voeten maar het water is zo helder en het uitzicht verbazingwekkend mooi.

Onze gids voor deze ochtend is een vrouw die zelf een bed & breakfast runt en al vele jaren rondleidingen op het eiland geeft. We volgen haar een steil stuk omhoog en komen uit bovenop de belangrijke stadsmuren. Vanaf dit punt kun je de twee andere grote eilanden, San Domino en Capraia, zien liggen.

Als we verder lopen komen we uit op een soort hoofdstraat, links ligt een speeltuin voor kinderen en rechts staan een aantal huizen. Links en rechts van de straat staan mooie palmbomen die je een subtropisch gevoel geven. Aan het einde van de straat, na de oplopende trappen en over de ophaalbrug ligt het klooster. Achter het klooster ligt een kerk die tot op de dag van vandaag nog steeds in gebruik is door de bewoners op het eiland. Na een korte rondleiding in en om de kerk gingen we terug naar beneden om met de boot de kleine overstap naar San Domino te maken. Daar worden we ontvangen door een duik en snorkelorganisatie die ons voorziet van een set flippers en een duikbril. Met de boot vertrekken we linksom het eiland richting l Pagliai. Hier stoppen we en leggen we de boot vast.

De hoofdstraat

Onder water lijkt alles nog mooier dan erboven. Het water is zo helder en je ziet wel duizenden vissen om je heen. Kleine, grote, kleurrijke en gestreepte, ze zijn er in alle soorten en maten. We snorkelen onder de rotsen door waar het water ijskoud is. Onze duikinstructeur heeft ondertussen een zee-egel opgedoken die we wel even vast mogen houden. Na bijna twee uur snorkelen worden we uit het water geroepen en vertrekken we naar het derde eiland, Capraia. Veel is hier niet te zien, het eiland bestaat vooral uit rotsen en is dicht begroeid. De boot legt aan en Elisa en ik worden uit de groep gepikt voor een interview op dit prachtige eiland. Met een oud en verlaten huis op de achtergrond vertel ik een klein stukje over de activiteiten die we vanochtend hebben gedaan. Aangezien het eiland onbewoond is, is er geen weg aangelegd omhoog of naar beneden. Op blote voeten klimmen Elisa en ik over de pijnlijke kiezelstenen en het gras richting het verlaten huis. Na het interview worden we teruggebracht naar San Nicola en mogen we het einde van de middag zelf indelen. Dit wordt goed benut door nog wat te zwemmen en te relaxen op de rotsen.

Onderwater bij I Pagliai ©Laura Stromberger

We verzamelen om 18:00 bij de haven van San Nicola om de boot terug te pakken naar Termoli. Vanaf daar maken we een busrit van wel 3 uur richting Altamura. Als we ’s avond ’s tegen een uur of elf aankomen bij een boerderij zijn we allemaal uitgeput en hongerig. Gelukkig worden we snel naar onze kamers gewezen. Na een snelle douche met helaas ijskoud water worden we verwacht in de grote zaal. We kijken de halve finale voetbal waarbij Duitsland tegen Brazilië speelt en ondertussen komen er heerlijke borden met orecchiette voorbij. Wanneer de laatste fles wijn leeg is trekken we ons moe maar voldaan terug naar de kamers. Vannacht slaap ik met Elisa, Madlen en Sofie in een grote kamer.